...φανέρωσον πρόσωπον ποθητόν
Κατ’ αρχήν θέλω να πω ότι στην Βόρεια Ελλάδα, τα χρόνια που μεγάλωσα εγώ τουλάχιστον, δεν την ξέραμε τη φανουρόπιτα. Πρωτάκουσα γι’ αυτήν πριν από περίπου 20 χρόνια, από τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη, σ’ ένα σήριαλ, όπου νομίζω έκανε τον ιδιωτικό ντέντεκτιβ.
Με ενθουσίασε τόσο αυτή η ιστορία της άμεσης επικοινωνίας μ’ ένα άγιο, αλλά και η διαδικασία παρασκευής της, όπου έχει κάτι από προσευχή και ενδοσκόπηση, πάνω στον πάγκο της κουζίνας.
Όσο φτιάχνεις την πίτα έχει ένα κερί αναμμένο, λες μία ευχή του αγίου Φανουρίου και απαραιτήτως μοιράζεις τουλάχιστον 7 κομμάτια, σε φίλους και γνωστούς.
Μία από τις πιο ποιητικές ευχές που έχω εντοπίσει είναι η παρακάτω:
«Φανέρωσον, δι̉ εὐχῆς τοῦ Μεγαλομάρτυρος
πᾶν κεκρυμμένον ἤ απολεσθὲν ἐπιθυμητὸν αγαθόν,
φανέρωσον πρόσωπον ποθητόν, φανέρωσον ὁδὸν αγαθήν,
ἐν ᾗ δεῖ πορευθῆναι αὐτοὺς ασφαλῶς,
φανέρωσον πᾶσαν ἐν τῷ μέλλοντι χαράν,
φανέρωσον τὸ ἔκπαγλον καὶ θεῖον Πρόσωπόν Σου,
χαρμοσύνως καὶ κατανυκτικῶς,
καταλαμπρύνον καὶ κατευφραῖνον τὴν ζωὴν αὐτῶν.»
Στην αρχή δοκίμασα διάφορες συνταγές, αλλά τα τελευταία χρόνια έχω καταλήξει σ’ αυτήν που παραθέτω, η οποία πιστεύω έχει τις ιδανικές αναλογίες.
Υλικά
500 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του + 1 κουταλάκι μπέικιν
500 ml χυμό πορτοκάλι και ξύσμα από 2 πορτοκάλια ή 1 μεγάλο λεμόνι
100 ml ελαιόλαδο
125 γρ. ζάχαρη
200 γρ. σταφίδες
150 γρ καρυδόψυχα χοντροκομμένη
1 κουταλάκι κανέλα
1 κουταλάκι γαρύφαλλα κοπανισμένα
μια πρέζα αλάτι
Οδηγίες
Κοσκινίζουμε το αλεύρι με το μπέικιν. Προσθέτουμε την κανέλα, τα γαρύφαλλα και το αλάτι.
Ανακατεύουμε τα υγρά (χυμό πορτοκαλιού + ελαιόλαδο) με τη ζάχαρη έως ότου διαλυθεί καλά η ζάχαρη και προσθέτουμε το ξύσμα.
Ενσωματώνουμε το αλέυρι ανακατεύοντας συνεχώς, με τον αυγοδάρτη.
Προσθέτουμε τις σταφίδες και την καρυδόψυχα και τα ενσωματώνουμε και αυτά στο μείγμα.
Στρώνουμε ένα ταψί, διαστάσεων 20X30, με λαδόκολλα και χύνουμε πάνω στη λαδόκολλα το μείγμα.
Ρίχνουμε στην επιφάνεια του μείγματος ελάχιστο ελαιόλαδο και με την παλάμη του χεριού μας απλώνουμε το λάδι ώστε να πάει παντού.
Ψήνουμε στους 180 βαθμούς, στον αέρα, στη μεσαία σχάρα, για περίπου 50 λεπτά. Για να βεβαιωθούμε ότι ψήθηκε κάνουμε το γνωστό κόλπο με το μαχαίρι, το οποίο βυθίζουμε στο εσωτερικό της και αναμένουμε να βγει στεγνό. Στην περίπτωση της φανουρόπιτας όμως, επειδή έχει πολλές σταφίδες το εσωτερικό της, διατηρεί κάποια επιπλέον υγρασία σε σχέση μ’ ένα κέικ. Η φανουρόπιτα συμπεριφέρεται σαν ένα φρουτόψωμο, γι αυτό όταν δούμε ότι πήρε χρώμα και το μαχαίρι έχει λίγα μόνο υπολείμματα υγρασίας, τη βγάζουμε από το φούρνο. Την αφήνουμε να κρυώσει, ιδανικά πάνω σε μία σχάρα, κόβουμε μοιράζουμε τα κομμάτια και σκεφτόμαστε αυτό που θέλουμε να μας αποκαλύψει ο άγιος.
Μπορούμε να τη ψήσουμε και σε ατομικά φορμάκια, τα οποία βολεύουν αν θέλουμε να τη μοιράσουμε. Σ’ αυτή την περίπτωση ο χρόνος ψησίματος μειώνεται στα 30 λεπτά.
Comments