Υπάρχει μια γοητευτική ετυμολογία που συνδέει το όνομα του Αιγαίου με τις αίγες. Την πρωτοδιάβασα πριν χρόνια σε μία δημοσίευση του σπουδαίου καθηγητή αρχαιολογίας Χρήστου Ντούμα, ο οποίος έζησε και έσκαψε, κυριολεκτικά όλη του τη ζωή, στα νησιά του Αιγαίου. Ο Ντούμας λοιπόν υποστηρίζει ότι η λέξη αιγαίο προέρχεται από το αιξ, παράγωγο του ομηρικού ρήματος αϊσσω που σημαίνει πηδώ.
Οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν επίσης αίγες τα κύματα που «πηδούσαν» στην, πολύ συχνά, αγριεμένη θάλασσα του Αιγαίου.
Προφανώς για τον ίδιο λόγο η ακτή, όπου καταλήγουν πηδώντας «οι αίγες της αλός» (τα κύματα της θάλασσας), ονομάστηκε αιγιαλός.
Βρέθηκα λοιπόν και γω μετά από καιρό, καταμεσής του Αιγαίου Πελάγου και βρήκα μια ωραία δίχρονη γίδα και τη μαγείρεψα όπως της πρέπει. Απλά και λιτά.
Υλικά
3 κιλά γίδα, κομμένη σε μερίδες
αρωματικά για το ζωμό: 1 ξερό κρεμμύδι, 1 καρότο, 1 κλαράκι σέλινο, κοτσάνια μαϊντανού, 2-3 δαφνόφυλα
θαλασσινό αλάτι
Υλοποίηση
Τοποθετούμε τα κομμάτια της γίδας σε μία βαθιά κατσαρόλα. Τα σκεπάζουμε με κρύο νερό και τα αφήνουμε να πάρουν μία καλή βράσουν. Πέντε-δέκα λεπτά από την ώρα που αρχίζει να κοχλάζει το νερό, αφαιρούμε τα κομμάτια του κρέατος και ή τα τοποθετούμε σε άλλη κατσαρόλα ή ξεπλένουμε καλά την πρώτη κατσαρόλα μας και ξαναβάζουμε το κρέας μέσα. Το σκεπάζουμε με βραστό νερό και το αφήνουμε να βράσει. Επιλέγω να μην ξαφρίσω τη γίδα, αλλά να αλλάξω τελείως το πρώτο νερό, γιατί η μυρωδιά της είναι συνήθως έντονη και με αυτό τον τρόπο μετριάζεται αρκετά.
Προσθέτουμε όλα τα αρωματικά μας στην κατσαρόλα και την αφήνουμε να βράσει. Όταν αρχίζει να μαλακώνει προσθέτουμε το αλάτι και συνεχίζουμε το βράσιμο, έως ότου ετοιμαστεί το κρέας.
Συχνά θέλει μιάμιση με δύο ώρες.
Στο ζουμί της βράζω συνήθως ένα μικρό παραδοσιακό ζυμαρικό με σώμα. Δεν θα επιλέξω δηλαδή χυλοπίτες, αλλά κάτι με μεγαλύτερο όγκο. Στριφτάρια, βίδες, ή ένα λίγο χοντρό μακαρόνι. Σερβίρουμε τα κομμάτια της γίδας σε μία πιατέλα και τα ζυμαρικά σε βαθιά πιάτα με λίγο από το ζουμάκι τους. Στη λογική που έχουν τα σύζουμα μακαρόνια της Κρήτης. Πασπαλίζω με λίγο ξερό ανθότυρο ή Αρσενικό Νάξου μπορεί να στάξω και λίγες σταγόνες λεμόνι.
Θυμόμαστε ότι αυτό που θα ετοιμάσουμε στο ζωμό της γίδας, ρύζι, πλιγούρι μακαρόνια, πρέπει να καταναλωθεί άμεσα, όσο είναι ζεστό. Γιατί αν περάσει η ώρα, το λίπος της γίδας αφήνει μία αίσθηση όχι και τόσο ευχάριστη.
