Η μυθολογία που κουβαλούν τα καφενεία και η ατμόσφαιρά τους είναι θέμα ατελείωτο. Τώρα που όλα είναι κλειστά, η νοσταλγία γι’ αυτούς τους τόπους συνάθροισης μεγαλώνει.
Έπεσε στα χέρια μου ξανά, το εξαιρετικό βιβλίο της Tζέλης Xατζηδημητρίου με τον όμορφο τίτλο «39 καφενεία και ένα κουρείο», για τα καφενεία της Λέσβου. Εξαιρετικές φωτογραφίες σε μία ευαίσθητη και τεκμηριωμένη καταγραφή αυτού του πολυδιάστατου σύμπαντος.
Εκτός από τις φωτογραφίες στο βιβλίο υπάρχουν και ελάχιστα, αλλά εξόχως ποιητικά κείμενα. Ξεχωρίζω και παραθέτω μία παράγραφο από το κέιμενο του Γιώργου Χρονά.
«Τα καφενεία της Λέσβου μοιάζουν σαν να υπήρχαν πάντα.
Σαν να μην έχουν ηλικία.
Είναι της αρχαιότητας και της χθεσινής μέρας.
Άπλετο φως τα λούζει. Το φως της Μυτιλήνης...
Μία ηρεμία διακατέχει το χώρο...
Νερό, γλυκά του κουταλιού, άφθονοι καφέδες τα όπλα τους.
Οι καρέκλες όπως στα έργα του Θεόφιλου και του Τσαρούχη.
Τα τραπέζια τους όπως στα ποιήματα του Ελύτη ή του Ρίτσου».
Το βιβλίο κυκλοφορεί από Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
Διονύσης Σαββόπουλος - Η Δημοσθένους λέξις. | Τα καφενεία όλα κλειστά